Wanneer iemand zegt van Erica te komen is de kans groot dat hij ´Erica lekker water´ te horen krijgt. Voor het ontstaan van deze gezegde moeten we terug naar het begin van de vorige eeuw. In die tijd had Erica nog geen voetbalclub, waterleiding of zwembad. Ook bij de aprilgrap van waterkeuring in 1930 was de kreet ‘Erica lekker water’ al decennia bekend. Voor het ontstaan van een gezegde is een bron nodig, plus dragers die de gezegde ‘aan de praat houden’ en als derde een publiek. Deze drie onderdelen waren rond het jaar 1910 in Erica aanwezig. In die tijd had Erica grote verveners als Veldkamp, van der Sluis en Hofhuis. Sommigen kwamen uit Amsterdam, de streek Amsterdamse Veld doet nog aan die tijd herinneren. Hofhuis stond als sociaal mens bekend maar ging omstreeks 1920 failliet. Voor Erica bleef hij zodoende een relatief onbekende vervener. Zijn onderkomen bestond uit een grote villa, later hotel, noordwaarts schuin tegenover de katholieke kerk. De villa stond naar achteren en had een grote tuin. Om een indruk te geven: drie huizen op de hoek Kerklaan-Kerkweg staan nu allemaal in de voormalige tuin van de vervener. Als twaalfjarig kind had mijn oma als dienstmeisje in het huis, toen hotel, gewerkt. Mijn oma sprak van een groot huis met een lange opgang en vele kamers. Hofhuis zijn villa annex hotel raakte later in verval en werd opgekocht door Geraets. Geraets sloopte de villa en van de stenen konden maar liefst 3 volledige woningen worden gebouwd. Deze woningen worden nog steeds bewoond. Aanvankelijk witgepleisterd staat er een aan de Kerklaan, dan de smidse tegenover de kerk, nog voor de helft in oorspronkelijk wit, en een dubbele woning aan de kerkweg, ook voorzien van wit pleisterwerk. De gehele villa annex hotel werd afgebroken, behalve de waterput. Met deze waterput was iets bijzonders aan de hand. In die tijd had ieder een waterput. Per put kon het water, binnen een afstand van 25 meter, geheel van kleur en smaak van elkaar verschillen. De waterput van het ouderlijk huis van mijn vader gaf sterk ijzerhoudend (oer) bruin water. Thee hiervan zag letterlijk blauw. Zijn tante woonde een paar huizen verderop, die had een waterput met redelijk helder water. Mijn vader moest zodoende als kind vaak water halen bij zijn tante. Maar tantes waterput kon niet op tegen die van Hofhuis, deze waterput gaf kraakhelder water. Deze in Erica steeds bekender wordende waterput werd een publiek bezit. Naburige vrouwen kwamen daar water halen en maakten vaak onderling een praatje. De waterput werd een ontmoetingsplaats waar de laatste nieuwtjes uit Erica werden uitgewisseld. Het water uit de put van Hofhuis was niet alleen helder, het was ook ongewoon lekker. Met andere woorden, het water had geen bijsmaak. Om Erica werd het veen afgegraven door seizoenarbeiders. Het nieuwtje van de waterput van Hofhuis werd ook bekend bij de arbeiders die vroeger voor hem hadden gewerkt. Verscheidene seizoenen konden die Erica niet betreden zonder aan te moeten horen hoe lekker het water van Hofhuis waterput wel niet was. De gezegde ‘Erica lekker water’ kreeg zodoende bekendheid onder de veenarbeiders, die droegen het door naar de omliggende dorpen. Erica lekker water werd op die manier een bekend streekgebonden gezegde. Ook Erica ging mee in de vaart der volkeren. Met de komst van de waterleiding verdwenen de waterputten. Veel inwoners van Zuid-Oost Drenthe kennen de gezegde ‘Erica lekker water’, het verwijst naar de tikkeltje eigenzinnige Ericanen die vooral trots zijn op hun mooie dorp. Het is al lang geleden dat de waterput van Hofhuis werd gedempt, de gezegde ‘Erica lekker water’ is gebleven.

Geschreven door H. Beukers.