1990 November

November 1990
Een weekend samen met alle leden van de STICHTING. De leden zijn het aantal deelnemers die meedoen. De deelnemers zijn ; BE = Vliegend Hert DO = Batman, KO =  Oehoeboeroe, KO = Yeti MA = Oei Oei vogeltje OS = ????? Het weekend begon met de samenkomst bij het vertrekpunt bij het ons bekende adres van de Yeti, bij dit vertrek waren niet aanwezig; Ooehoeboeroe en Os, eerstgenoemde vanwege werkzaamheden en Os (definitief) vanwege ziekte (geraakt). Vanaf  Yeti`s huis zijn de deelnemers vertrokken naar het ons niet geheel onbekende Gross Dorgen in Germanie. Daar was onze kampeerwagen niet aanwezig zodat er moest worden uitgeweken naar een varkenshok waar tot op dat moment sinds vier jaar geen varken meer in had geleefd. Dus zul je zeggen wat let ons om de plaats van de varkens in te nemen, nou dat was nogal wat, om te beginnen.  HOUT veel HOUT wat er opgeruimd moest worden, daarna vegen, want ook een varken wil geen zand aan z’n “Zwienepoot’n”. Stro moest gehaald worden bij de familie Rolfes, wij praten over Heinie en Berend Rolfes, omdat wij hun zo vreselijk goed kennen? hihi geintje hoor. Dat stro moest in de stal gebracht worden zodat het gebruikt kon worden als tafel en stoelen en `s nachts als matras.Het is wel een beetje vroeg om te spreken van Kerstmis maar het deed er wel aan denken, want tenslotte is ook Jezus geboren in een stal en in het stro, waarom zullen er dus geen ideeën geboren kunnen worden. En de ideeën voor deze zaterdag zijn zeker geboren, in deze stal. Ook het idee welke Batman had, hij was tenslotte die in de “gruppe” terecht kwam, en het binnen liet stinken als een beer. Hij bracht de leden van de stichting op het idee om op dezelfde “gruppe” planken te leggen. Ik weet zeker dat de hele groep na deze ervaring op observatie is gegaan. Zaterdagavond ongeveer 18.00 uur, plaatselijke tijd, ben ik, schrijver van dit verslag gearriveerd, na een voor mij erg slopende werkdag. Precies op tijd voor het warme eten, op het menu stond, Harricots Oegandese, avec les Cirkle du Hawaii et le haute couture veston des Cochon decoupe. Nu kan ik je wel zeggen, kerels dat was goed te pruimen. Voor diegene die van het bovenstaand menu geen ene moer gesnapt heeft, wil ik verraden dat het “bruine bonen met rookworst was met daarbij, geserveerd door onze meesterkok, “ananasschijven”. Na deze maaltijd zoals een ieder net heerschap doet, afwassen dus. Na deze klus, evaluatie van deze dag. Wat ik toen te horen kreeg, tot na negenen, was nogal wat. Reeën, hazen, konijnen, paddestoelen, zwammen, galappels, kardinaalsmutsen, jagermeester tot de “M”, gerstenat, dennen, eiken, Amerikaanse vogelkers (ook wel vogelpest genoemd). Na dit alles te hebben aangehoord, duizelde het de Oehoeboeroe behoorlijk, nadat hij een beetje bekomen was van de informatie, welke over hem was heen gekomen, zijn wij met ons allen nog een eind door de natuur gaan wandelen. Ook tijdens zo’n wandeling word er toch nog geluisterd naar elkaar maar ook naar de geluiden welke in de natuur te horen zijn. Het was de hele dag koud en omdat je daarvan vreselijk moe word, zijn wij voor ons doen op tijd naar bed gegaan, omdat ook wij uit betrouwbare bron hadden vernomen dat het op de zondag zou gaan sneeuwen, zijn wij ook op tijd gaan slapen, want door sneeuwduinen lopen is zoals wij allemaal weten verschrikkelijk vermoeiend, daarna goed slapen, dan kun je de volgende dag nog beter de elementen trotseren. Iedereen een prettige nacht toegewenst. Geachte heren van het bestuur daar ik deze dag wel geestelijk en voor een klein deel lichamelijk bij jullie aanwezig was en later door een van jullie belevenissen, mijn gedachten moest ordenen, hetgeen mij niet zo goed lukte bied ik jullie mijn oprechte verontschuldiging aan, dat het verlag van deze dag erg beknopt is geworden. En mocht ik jullie `s nachts gestoord hebben, dan nogmaals, alhoewel “IK” weet dat IK zoiets `s nachts nooit doe, “IK SNURK NAMELIJK NOOIT, IS DAT GOED BEGREPEN? ” JA?”, mooi dan is dat weer geregeld. Ik kan jullie wel uitleggen wat jullie hoogstwaarschijnlijk wel gehoord hebben, ik denk namelijk dat het de “GEESTEN” van de vorige bewoners van het varkenshok hebben gehoord. Ook dat hoort bij een goede observatie, alhoewel dan ook kunt denken aan een seance. Maar dat is niet de doelstelling van dit soort weekenden. Dus beste mensen, ook wij hebben dit weekend geleefd als varkens in een hok, en nu maar hopen dat dit geen gevolgen heeft. Trouwens, ik heb Jullie wel in het weiland zien lopen!

Zondagmorgen vroeg, mijn ochtendurine ingeleverd op een plaatselijk weiland, dat was een opluchting, maar het was zo vreselijk koud dat ik gauw weer in het stro ben gekropen, in de hoop dat het. snel weer goed kwam, het was ongeveer twee centimeter koud. Dus daarom was het stro de beste oplossing. Zondagmorgen, twee en een half uur later, ongeveer half acht opnieuw wakker, de rest van de groep ook maar gewekt, ik was blij dat ik zo fit was anders had ik de rest nooit wakker gekregen. Tanden poetsen, haren kammen, brood smeren en urineren waren de eerste bezigheden van iedere deelnemer. Toen dit alles gedaan was, zijn we naar het Dorgener-Moor gelopen. De afstand naar het moeras is toch redelijk ver, vooral als je een taak te vervullen hebt, deze taak kennen we allemaal, observeren en een warm hart toedragen aan de natuur. Het gebied op zich was moeilijk te observeren, omdat dit van nature drassig terrein moeilijk begaanbaar was. (doordat, en dat is puur mijn mening, wie hierop wil ingaan kan dat tijdens het volgend weekend kenbaar maken, er allemaal van die verschrikkelijke ribbels inzaten,welke hard bevroren waren.). Gelukkig zijn er geen ernstige dingen gebeurt, verder vond ik dit gedeelte triest aandoen. Toch groeide er genoeg waar wij ons misschien over hadden verbaast als het voorjaar was geweest. Wat je nu aan de FLORA zag was het gras, het wollegras, wat je in drassig terrein altijd vindt, bomen die er vermolmd bijstonden en waarin de spechten naar hartelust hun holen hebben getimmerd. Dat het dood hout was bleek ook uit het feit dat er nogal wat elfenbankjes op groeiden. Wat de Fauna betreft, hebben wij een haas gezien welke zo groot was dat wij even hebben gedacht dat het een ree was. Deze heeft waarschijnlijk in z’n leger gelegen, daar zijn wij kort aan voorbij gelopen. Door zijn schutskleuren leek het of hij een was met het terrein. Het terrein is met z’n ribbels een goede schuilplaats voor de dieren. Wij zijn bij het moeras weggelopen een weiland overgestoken, daarna over een pad naar een wildkansel welke daar in het terrein staat. Daar zijn ingeklommen, Oei Oei vogelt je, Batman, Yeti, en Vliegend Hert, terwijl Ooehoeboeroe beneden is gebleven om vanaf die hoogte het terrein te overzien, hij zag dat het terrein een beet je rond liep zodat het grootste deel aan zijn oog ontrokken werd, neen, dan hadden de overige deelnemers ongetwijfeld een beter uitzicht, alhoewel, zij met hun verrekijkers en geluidsapparatuur geen wild van daaruit hebben gezien. Terwijl zij daarboven zaten, ben ik naar een aantal rollen stro gelopen om een beetje uit de wind te staan, inmiddels had Vliegend Hert zich bij mij vervoegd, en wat wij samen zagen, overtrof onze stoutste verwachtingen. Op een afstand van ongeveer twintig (20) meter zagen wij een aantal reeën in het weiland staan. Wij moesten dus uitermate voorzichtig zijn, om dit tafereel niet te verstoren. De rest gewaarschuwd dat ze vooral geen lawaai moesten maken. Ik denk dat wij zeker vijf (5) minuten hebben staan kijken naar deze edele dieren, toen kreeg een van hun ons in de gaten. De wind zat voor ons erg gunstig zodat deze ree nog vrij lang naar ons heeft staan kijken, alvorens hij de rest in de oren fluisterde dat er mensen naar hun stonden te kijken. Er moet door hun gefluisterd zijn , want wij hebben hun niet hardop horen praten. Ze vertrokken daarop in vliegende vaart, dat moet wel want je zag hun hoeven niet aan de grond komen. Ze zijn richting het moeras gevlucht en als ze daar niet uit zijn gekomen zijn ze daar nu nog. Wij gaan verder met onze observatie. Nadat de reeën waren vertrokken zijn wij ook vertrokken en wel richting Naturschutzgebiet Hase-altarm.Wij zijn dit gebied binnen gelopen bij de ons allen bekende zandafgraving, waar wij nog herinneringen hebben opgehaald uit onze verkennerstijd en waar ons Oei oei vogeltje zijn eerste geluidjes voortbracht, die geluiden waren erg duidelijk, en moeten uitgesproken worden zoals het hoort, OEI OEI DA’S KLO..’ Sowwie hoor heren ik kan deze woorden wel uitspreken maar niet opschrijven, Dit is dezelfde plek waar OS-? – ? – ? – ? van boven naar beneden sprong, gevolgd door Gerard Platzer en waar Gerard Platzer met z’n snuit in het zand viel, en erg kwaad werd nadat hij voordien toch erg veel plezier had. Zover de overdenkingen aan vroegere tijden, nu verder met observeren. Ook dit terrein is zeer de moeite waard, het is alleen spijtig te moeten constateren dat het ieder jaar weer verder is afgegraven en ook dat er dit jaar een puinhoop van is gemaakt (gestort dus). Ook groeit er in deze bossen veel vogelkers wat volgens mij de pest is voor deze bossen, het overwoekerd alles, zonde en jammer tegelijk, ik denk dat dit nooit weer goed komt, als je dit probleem niet bij de wortel aanpakt. Ook kwamen wij een wonderlijke speling der natuur tegen, nu niet gelijk denken wat is daar zo wonderlijk aan, ik zal jullie dat proberen uit te leggen. LEES, want het wordt geschreven, anders zeg ik wel luister. Wat ik bedoel is de boom die jullie hebben gefotografeerd, die vanuit de stam in een gaffel is gegroeid (bij een gaffel moet je denken aan een katapult, dat is een stok met drie uiteinden) vanuit deze gaffel groeide een tweede boom, en wel van een heel ander soort dan de gaffelboom. Wat ik mij kan herinneren was de gaffelboom een den en de tweede een berk, leuke speling van de natuur Waren wij niet aan het observeren dan was dat niet ontdekt, maar goed dat wij niet liepen lanterfanteren, dan hadden wij dit niet ontdekt. Ondertussen kregen verschillende van ons een ontiegelijke zin in HOY met groene substantie. Wij zijn daarvoor teruggekeerd naar de bewoonde wereld, alwaar wij onder onze broedlamp hebben kunnen napraten over deze morgen. Ook stond hier nog een fles waar bijna iedereen van gesnoept heeft, terwijl Oei-oei en Batman voor het eten zorgden. Ten overvloede, het heeft. goed gesmaakt. Na het eten afwassen, opruimen en inpakken. Hiermede was het weekend wat observeren betrof afgelopen, tenminste dat dacht iedereen, ware het niet dat wij allen het zo jammerlijk verloren tijdsmechanisme van Oehoeboeroe nog opgezocht.hebben, welke de vorige avond is blijven liggen op een ons niet bekende plek. Wij hebben precies drie minuten gezocht, toen het werd teruggevonden. Het mechanisme lag in het gele zand van de oprit van de gastheer van dit hele weekend. Tot drie keer toe is er een aanslag op gepleegd , maar hij heeft ze alle overleeft. Het is op z’n kant gaan liggen zodat de automobielen er steeds aan langs reden. Hierna afscheid genomen van ons gastgezin en RUBBER/LATEX d.m.v. een uittreksel uit het vat.

Jongens/heren dit weekend was geslaagd maar de volgende word beter. Denk tot die tijd aan de tijd die achter ons ligt, en denk ook aan de tijd die komen gaat in mei 1991. Ik persoonlijk verheug mij hierop en wil meehelpen om dit weekend te doen slagen. OEHOEBOEROE, de wijze oude uil.


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *