1992 April

Iets meer over onze vereniging; Bebedokokoma vereniging behoort in het politiek spectrum niet tot de rooien, niet tot de groenen, maar tot de wipkarrenblauwe groepering, het is een fundamentele groepering d.w.z. extreem blauw, een lot dat past bij “innemende” persoonlijkheden (morgen blau, übermorgen blau enz.).Onze strijdgas is methaan gas, wij plaatsen, zonder waarschuwing, explosieve winden en zijn ervan bewust dat hierbij onschuldige slachtoffers kunnen vallen. Tegen Oei-oei biogas is niemand bestand, daar zakt zelfs ons de broek van af. Vrijdag 3 april 1992. Het was een depri middag toen Hakkatee arriveerde in de druipgrot van de Bat, na een paar rondjes ritueel mee gefladderd te hebben, hadden ze de moed opgepakt om naar het hol van Yeti te gaan. De bedoeling was om Yeti`s vrouw Yetiet en diens kind Yepêpe mee te nemen. Yeti, Oehoeboeroe, Oei-oei en Vliegend Hert kwamen later. Tegen drie uur vertrokken Hakkatee,Bat, Yetiet en Yepêpe richting Germanië.In Gross Dörgen aangekomen besloten Hakkatee en de Bat een wandeling te maken en vonden, jawel, beversporen. Ze hadden er jakkerkuiten van gekregen en gingen richting batmobiel om troost te zoeken in iets geestverruimends. Toen Yeti, Oehoeboeroe en Oei-oei aankwamen en Vliegend Hert de landing inzette (going down-going down!!) was eindelijk Bebedokokoma weer een feit, mission complete!!! Oehoeboeroe opende de openingsritueel door een dansje te maken (buiten begon het spontaan te regenen), en stak een natte pink in Yeti`s oor. Oorpenetratie, trommelvliesreepel oftewel Coïtisakoesticus is een wezenlijk onderdeel van de openingsritueel. Oehoeboeroe riep de bever uit tot het dier van de weekend, hierna kwam de wijze uil weer met een filosofische vraag, is een edelhert edel, van adel dus, of niet!! Dat ligt eraan of hij kan vliegen…….. Karper2 wortelkruidDe aandacht verplaatste zich later van bever naar lever, als je begrijpt wat ik bedoel. Sabbat 4 april 1992 Het was 9.08 uur, de Bat gaapte als een glasbak. Ieder lid van ons edel vereniging was die morgen opvallend monter, dàt hebben we wel eens anders meegemaakt, hè Oei-oei?. Vorige keer stond diè op met een gezicht alsof ie een kip had gebeft. Deze keer geen kegels dus welke de meest volhardende mestkever een hikbui bezorgde. Via squauwvally volgden wij de loop van de Hase en in de bocht vonden wij de eerste spoor van een bijzondere dier nml. een flexibele karper. We vonden nu een stukje flora wat ons zeer boeide, het was speenkruid. Speenkruid: Ranunculus ficarici, familie Ranuncu laceae. Een heel algemene voorkomende plant, beschaduwde plaatsen, hoogte 20 cm. Volgens de traditie werd een aftreksel van de wortelknolletjes met goed gevolg gebruikt bij het stelpen van bloedingen, vandaag de dag zouden ze tamponknolletjes of hansaplastworteltjes heten. Bloeitijd maartmei. Even later stuiten de leden van de Bebedokokoma vereniging op, jawel, beversporen. Nu kon je echter goed zien waar hij die nacht mee bezig geweest was. Geen werktuigen of zo, maar gedegen tandwerk, dikke spaanders hout lagen her en der. Temidden hiervan lag een gevelde boom van 20 cm doorsnee. Driekwart van de boom lag in het water en vormde zo een opstapje naar de oever voor de beverfamilie. De boom was voor de helft “ontbast” een teken dat ze bast lekker vinden.Op de stam lagen kleine zwarte keutels afkomstig van de knagers.

 

[slideshow_deploy id=’2296′]

 

Aan de afgeknabbelde stam zaten haren wat duidt op een schurkplek. Het kan ook schaamhaar zijn van een koe met jeukerige afscheiding.We togen verder met volle moed en werden beloond met een prachtig rivierlandschap. Geluiden van de zwarte wauw, stattaco van de specht, de zware slagen van knobbelzwanen. Dörgen is verslaving. Ergens in Hakkate kwam inspiratie vrij en boerde spontaan een ode op aan de rivier de Hase. Het zal dit weekend odes regenen. Het zilveren spoor van de Hase, baant zich door het Dörgener land. Hoe sereen is de stilte, die zich in mijn hart beland. Het wereldse gejaagde leven, doe ik hier in de ban, en hier leerde ik u kennen mijn geliefde Mummelmann. Burp. Na dit emotioneel gebeuren kwamen we terecht in een kenmerkend stuk natuur. Het betrof populieren met hun typische bladergeritsel, we vonden hier een nest van een zwarte specht. specht Landschap15Oehoeboeroe vond een voorbeeld van zo`n nest in een tak. De vogels waren hoorbaar aanwezig, drie van ons bleven gecamoufleerd achter, yeti als Grove Den, om foto`s te maken. De rest van de groep liep verder langs de prachtige rivier de Hase. Nog een ode aan de Hase; Oo godinne schoone. Fris van persoone. Gij spant de kroone. Want lief geprezen. U eerbaar wesen. Kan spoedig genezen. Mijn smart ende pijn. De shots die toen genomen werden zijn waarachtige trofeeën geworden, goed werk mannen! Tijdens de jaarlijkse barbeqeue werd opnieuw waardering uitgesproken over “vakmanschap is meesterschap”. Enige kilometers het hasepad gevolgd te hebben stuiten we op een kudde schapen, kwade tongen beweren dat dit door boer Wolff omgetoverde toeristen zijn, haha ooit een schaap met een verrekijker gezien? We zagen enkele reeën als oude bekenden, eentje was drachtig (we verbeelden dat Oehoeboeroe een rood hoofd kreeg) en vonden vossenkeutels. Terwijl verderop een boerin naar haar takkenbezem zat te zoeken, vond Bat een maretak. Glunderend liet hij ons zijn vondst zien, het is een soort symbiose in een eikentak. De bat nam het mee, thans hangt het boven zijn bed. De boerin heeft nog lange tijd gezocht naar haar takkenbezem. Op het kamp aangekomen gingen we direct warm eten, op het programma stond namelijk; beverfotografie. Vanuit onze zwaar gecamoufleerde onderkomens probeerden we bevers op de gevoelige plaat vast te leggen. Het vereiste grote nauwkeurigheid om de telelenzen goed in te stellen, stoeltjes hadden we meegenomen, voor beverfotografie is geduld vereist en bovenal stilte. Oehoeboeroe stelde zich 25 meter achter ons verdekt op en gaf van hieruit raad. Om niet teveel op te vallen deed hij af en toe de roep van een loopse reebok na. Dit trok weer wulpse reeën aan zodat we Oehoeboeroe terug riepen, eentje was genoeg nietwaar…..In zijn enthousiasme kwam Oehoeboeroe op een geweldig idee, vissen lok je met brood, bevers lok je met hout, dus begon hij vol overgave brokken ratelpopulier in de hase te werpen. Kom dan bevertjes, kom dan bevertjes gilde hij. Intussen zaten de anderen geduldig voor joker.Na twee uur was het te donker om nog foto`s te maken en trokken kampwaarts, achter ons hoorden we de zacht kabbelende Hase met af en toe gegiechel van bevers, die moeten een natte staart hebben gekregen van het lachen. De bever die zoekt haar aas en geeft zich op de zanden. groepapril92Zij flitst in de Hase, zij wandelt aan de stranden. Torst mede haar kost tot verre geraapt. De Bat roert zich niet, maar ligt alleen en gaapt. We dropen af, van het kampvuur kwam ook niets dus gingen we moppen tappen en zo meer… De Bat en Vliegend Hert kwamen even later gillend binnenstormen; we hebben bevers gezien bij de brug!! Oehoeboeroe keek op en zeide;Batje, wat heeft`er uw hart verlept. Dat het verdriet in vrolijkheid schept? het was even merkwaardig stil….Vliegend Hert antwoordde; Of droom ik en is `t nacht, of is mijn bever verdwenen, Ik waak en het is overdag en zie mijn bever niet, O hemelen, die mij haar aangezicht verbiedt, Spreek mensentaal en zegt, waar is mijn bever henen? De Bat keek alsof ie door een konijn werd besnuffeld. Zondag 5 april 1992 Vroeg in den dageraad, innerlijk gaat ontbinde, Den gouden blonden tros, citroen van coleur, Gezeten in de Batmobiel, rechts buiten d`achter deur, Een neuriënd dij produceerde, wat niemand beminde. We trokken s`morgens vroeg vanuit het kamp naar Bokeloh, het dorpje met veel vandalisme. Waar gij ooit gaat of henen trekt, Houdt gestaag uw beurs en hart bedekt, En meldt niet door een losse praat, Van waar gij komt of henen gaat. Toen trokken we van Bokeloh naar ons kamp, einde verhaal. Een geslaagd weekend en iedereen bedankt voor de inzet. H.K.T.

 

Bedenk dit, Hollands volk, bedenk dit hoge zegen, Die u door Dorgenland zo wonderschoon is verkregen.

 

Heilig, heilig, en nog eens heilig, driemaal heilig, in de buurt van Oei-oei is niemand veilig.

 

Gib mir nur ein mummelmann, es smeckte mir so gut man. Wahrum?..ein dumme frage man, ich wurde er immer so mummel van.


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *