Zo tegen half elf stonden we in de kapschuur van Berend Rolfes te Groß Dörgen, onze vertrouwde kapschuur mag ik wel zeggen. We werden dit keer met de auto gebracht, het paard van batman had uiteindelijk toch de geest gegeven. Allereerst namen we een neut, we moesten even wennen aan de geluidjes om ons heen en aan de lage temperatuur. Hoewel het die vrijdag redelijk weer was met af en toe zelfs de zon, voelde het bar koud. De natuur was duidelijk in rust, kraaiachtigen en houtduiven lieten soms van zich horen. Verder was het grauw, kil en onherbergzaam.Een goed moment voor een bedokoma-weekend. V. Hert en B.man liepen die middag een omtrekkende via squawvally naar boer Wolff. We kwamen de val aan de boom weer tegen, zat er nog precies zo aan als toen we het voor het eerst zagen. Tegen de avond kwam de rest van de clan. Het was zoals gewoonlijk een hartelijk welkom waarbij de Uil traditiegetrouw het openingswoord hield. Prettig weekend gewenst door uw voorzitter. De tent staat, het is warm voor de tijd van het jaar, ik wil dat jullie er een zinvol weekend van maken. En om een lang betoog kort te houden, maak ik direct het thema bekend. Het thema is..natuur in uitvoering. Wat wordt hier nu mee bedoeld natuur in uitvoering. Het gaat altijd door oude planten en dieren dood nieuwe verschijnen, de winter. Nu is het de bedoeling dat de hele clan, zoals wij hier bij elkaar zitten, de natuur gaan bekijken of er iets nieuws bijgekomen is. Zoniet, dan is dat natuurlijk jammer en kunnen we altijd nog discussieerden over het fenomeen; torenvalk. Waarom is dit een torenvalk en geen kerkvalk, tenslotte hangt het regelmatig te bidden. Sus Scrofa’s, maak er iets van.. laat je ruiken. Groeten Oehoeboeroe. P.s. het is onbetwistbaar dat ons soms een gedachte bevalt wanneer we liggen, die ons niet meer bevalt wanneer we staan. Sus Scrofa’ s, vannacht om nul-nul uur, dan is er een nachtwandeling, hierbij speciaal letten op de geluiden welke de natuur des nacht voortbrengt en leg deze bevindingen vast. De avond begon nu pas goed. We begonnen met koffie, we zijn beschaafde varkens.Om half elf spoot ons de bier om de oren, om kwart voor elf werden diverse broeken gedroogd bij de kachel. Het was een bedrijfsongevalletje, de tap stond bovenop een stapel pannen om het tappen te vergemakkelijken. Tja, .. toen flikkerde het zooitje naar beneden. We zongen die avond een lied die het verdere weekend een ware hit zou blijken, Moeder, onze haan is dood, hij is van zijn stokkie gevallen, heeft gebroken zijn linker poot, moedèèèèr, onze haan is dood. Die nacht maakten we een wandeling die ons nog lang zal heugen. Het begon allemaal onschuldig, de paden waren breed en zonder obstakels. Het eindigde in een klauter- en wurgpartij over een vrijwel onbegaanbare bospad. We vloekten kranig, ieder hielp mee. De takken waren, door de nattigheid, voorzien van een laagje smurrie. Het ging van tak op pak, we zagen er weldra uit als Sus Scrofa’ s. In de tent aangekomen en achter een glas bier kwamen we weer in ons gewone doen. De man met de holthamer bleef weg.
Zaterdag, 23 november. De happy few stond op tijd op. De nacht was koud geweest, buiten de tent. Het werd een lange dag. En het hagelde en sneeuwde en het was er zo koud, de rijp lag op de daken. We dreutelden een beetje voor de tent en disten schaamteloos de sterkste verhalen op. Met een barbecuevuurtje probeerden we het enigszins warm te krijgen. Het kostte Hakkete zijn okselhaar. Van Oehoeboeroe kreeg hij het advies zich door een koe uit Dalen te laten likken. Daar schijnt het haar weer van aan te groeien… De kou leek het te winnen. We besloten een voortent te maken, dat scheelde in ieder geval tegen de gloepwinden van buitenaf. Tijdens het opbouwen deden we onze enige observatie van die dag. Een Blauwe Kiekendief (Kiek doar ies…, , n doefe..). De dag streek voorbij zonder noemenswaardige weersverbetering. Probeer daar nou eens een verslag van te schrijven. Wat ooit als Sint Bonifatiustocht bedoeld was zou die dag eindigen in een roemloos Bachusloop naar de kroeg in Bokeloh. In November heb je nu eenmaal grote kans op regen en dan zoek je troost. Die avond aten we ouderwets haringkots. Dit werd later rijkelijk weggespoeld met gerstenat. En weer bleef de man met de hamer weg. Zondag, 24 november. Klein reusies-tocht. We kookten eieren en stopten die hierna in onze broekzakken. Een beproeft methode om onze tassen snel op te warmen, je gaat er vanzelf van huppelen. Vooral Oeioei, waarvan sommigen zeggen dat zijn tas vlak boven de koude grond moet hangen, moest het zwaar ontgelden. De tocht ging naar het zandgat, hier zagen we de bekende hondenrennen.We liepen door en vonden achter het zandgat een kadaver van een Deutz. Oehoeboeroe prikte er nog een gaatje in, morsdood. We liepen verder, de natuur was stil en grimmig. De dieren maken zich op voor de winter en hebben geen tijd om aandacht aan ons te schenken. We vonden een vossenhol, herkenbaar aan de gele zandplaat voor de ingang. Deze fungeert in feite als baken. Ook de konijnen hebben een dergelijke baken als deurmatje voor hun ingang liggen. Dreigt er gevaar? Men zoekt de gele baken en rent de ingang in. Nu wil het wel eens voorkomen dat, bij gevaar, de vos en de konijn tegelijkertijd dezelfde baken zien en er naar toe vluchten. Gevolg: vos en konijn zitten klem in de ingang. Bijzonder vervelend. We togen verder, de natuur was stemmig depri. Via de altarm kwamen we op het kamp. Moed broeders, struikel niet. Vliegend Hert.

In Memoriam: Heinrich Rolfes, Boer, maar bovenal gastheer.