Het weekend begon voor twee van ons weer vroeg. Hakatee en the Bat zouden ook dit keer van Erica naar Groß Dörgen lopen. Eigenlijk zouden er nog twee meegaan Oei Oei, en Uil, die hadden met de jaarlijkse barbecue verklaart ook hier in het najaar aan met te zullen doen. Maar ja als zo vaak het vlees was weer zwakker dan geest. Bij Hakatee is dit anders om, we hadden al een kilometer of 9 er op zitten toen hij the Bat vroeg of die nog rookte. Deze beantwoorde bevestigend. “Normaal niet maar op zo’n weekend wil ik toch een sigaartje kunnen roken”. O, zij Hakatee, “ Nou ik ben er al zes weken van af”. “Dat is knap” zij the Bat terug, Het werd even stil en daarna vroeg Hakatee,” Heb je nou ook sigaren bij je?”. “ja!” bevestigde the Bat, en constateerde dat Hakatee bleef staan. “Nou dan doe mij er maar één” riep hij. Zodat zijn teller weer op nul kon worden gezet. Verder kreeg the Bat Hakatee nog meer van zijn geloof af ; Van dat je van een glas bier het in de benen krijgt. Bij het eerste cafe in Meppen sloeg ook hij een halve liter naar binnen en daarna nog een. Het was mooi weer en waarom zou je het laten. Het volgende cafe was in Giesen in Bohkelo waar de heren nog maar eens aangingen en naar weer twee halve liters begon er toch een licht gevoel te komen. Maar niet erg nog 1,5 km te gaan. Ondertussen belde Yetie hoever we waren. Verteld dat we er bijna waren en dat we geen koffie meer hoefden. Wist die genoeg en had al een paar biertjes voor ons klaarstaan. We hebben de rest van de middag, buiten het waterhalen, doorgebracht aan het kampvuurtje. Tot ook Oei en Uil aanwezig waren kon het weekend officieel beginnen. Naar vele sterke verhalen aan het kampvuur en van die glazen met een kraag er op. Werd het koud en trokken we ons terug in de ketel. Waar we nog tot in de kleine uurtjes zijn doorgegaan. De zaterdagmorgen was gebruikelijke ritueel met oogjes wassen en tanden poetsen met een augurk. Met een paar eieren op zak gingen we op stap. De tocht die we gingen maken was via Boer Wolf naar de monding van de Mittelradde in de Hase. En daarna aan de kant van Klein Dörgen langs de Mittelradde. We waren hier al een keer door Ober Statlich Angestelte Furstverwalter Snoinigh weggejaagd, maar daar trokken we ons niets van aan. Hij had daar namelijk niets te zeggen. Na eerst door de jungle van riet en wilgentenen te zijn geslagen. Kwamen we naar een waterloopje te zijn overgestoken op een terrein waar we in al die jaren nog niet waren geweest. We troffen ook hier sporen van de bever aan. En vele soorten bloemen en kruiden. De meegenomen jassen waren ondertussen om de middel geknoopt want het was warm. Ook vinden we een hol, uitwerpselen en sporen welk ons doen vermoeden dat deze van een Das zijn. Neen, niet die af en toe in ons logboek schrijft maar een echte. Onze tocht ging verder langs de radde richting de brug bij Klein Dörgen. Hier aangekomen hadden we zo’n dorst dat een meegenomen borrelglaasje werdt gebruikt om water uit de beek te drinken. Via een omtrekkende beweging door het bos dat langs de weg richting Lare loopt zijn we binnendoor weer richting de Hase gelopen met als richting de uitkijktoren. Hier rusten we even uit en genieten op de toren van het uitzicht. Als we weer op de Hase brug over de Mittelrade zijn aangekomen ontdekken we in de verte een zwaan hier in zwemmen. Zou dat toch waar zijn met dat sprookje en een prinses die veranderd is in een zwaan ons aandacht wil trekken. Genoeg voor onze heren met een telelens om deze witte bruid op de foto te krijgen. Naar nog even aan de verse hopbellen te hebben geroken die hier in overmaat groeien zijn we via het bos van Wolf en de weilanden van Berend Rolfers teruggekeerd naar de Ketel. Hier tracteerden we ons op een lekker pilsje en een kampvuurtje. Naar vijven werdt het tijd om met het eten aan de gang te gaan en Bat en Oeroboeroe trokken zich terug in de keuken. We hadden dit keer groenten en aardappelpuree bij de grootgrutter in klazienaveen gekocht. zodat ze er gauw klaar mee waren. Ook de avond hebben we het grootst gedeelte doorgebracht aan het kampvuur met braadworsten en een drankje er bij. En dat was de volgende morgen te zien. Overal lagen blikjes, flessen, borrelglaasjes, ketjupflessen etc. Tijd dus voor een grote schoonmaak zeker omdat het ook nog een Gereformeerde regen was komen opzetten. Je weet wel van die waarvan je denkt dat je niet nat wordt, maar naar een uur kletsnat bent. Zowel het kampeerterrein als de Ketel werden goed onderhanden genomen en een aantal zaken die Uil ondertussen weer had meegesleep (Het is toch een Uil? en toch geen Kraai?) konden weer op het vuur of bij de schroothoop. Uitzondering mest volgens hem gemaakt worden voor een bureaumonitor steun die je kunt uitklappen, want als we die nou aan het bordes zetten dan kun je als je gaat plassen je biertje hierop wegzetten. Tegen zoveel logica konden we niet tegenop zodat deze maar is geplaatst en waarschijnlijk een stille dood zal sterven. Tied veur naor huse te gaon. Dus houdt moed broeders, ai dorst hebt dan vindt ie vanzelf wel een tap!