Bovenstaande foto is genomen door Batman.

November 1989.

Op zaterdagmorgen , vreselijk vroeg, zij wij vanuit de verschillende woongebieden samengeklonterd bij Eric in Erica. Vandaaruit vertrokken naar, het kan niet missen, Gross Dorgen, alwaar wij op de RANCH van Heinie en Berend Rolfes ons Kamp hebben opgeslagen. Niet in tenten, maar gewoon in de open lucht, daar stond een grondig gereinigde veevervoerswagen, ontdaan van alle beschaafde (huiselijke) beschaafde geurtjes, tenminste bij de meeste normale mensen ruikt het thuis niet naar boerderijlucht. In deze wagen hebben wij van stro onze bedjes gespreid, en van pakken stro onze tafel en stoeltjes gemaakt, zeer behaaglijk. Behaaglijk, dat zeker, want aan de andere kant van de binnenkant regende het, en de temperatuur was net boven nul (0). De minst ervaren kampeerders onder ons snapten van deze vorm van kamperen niets. Deze mensen waren Vliegend Hert, Batman, Oei-oei, Yeti en Oehoeboeroe, geloof ik. Maar dat terzake. Nu wil ik toch komen op het punt, waarvoor wij hier bij elkaar waren gekomen. Dat was om een NATUUR-OBSERVATIE te gaan houden voor Scouting Klazienaveen. Voordat we hier mee bezig gingen, moesten de taken verdeeld worden door het bestuur (wij dus). Deze taken waren voor Batman, geluidsman, opnemen van geluiden van allerlei buitengeluiden gemaakt door verschillende dieren.Voor Oei-oei observator/kok, voor Yeti fotograaf/verrekijker/kok, voor Vliegend Hert observator/muzikant en Oehoeboeroe observator/bandinspreker, een soort verslaggever dus.. Na deze verdeling togen wij op pad, gehuld in regenkleding, inclusief laarzen en soldatenschoenen. Na ongeveer een uur te hebben rondgelopen werd het niet droger, want wij voelden door onze regenkleding en gewone kleding water komen. Hierop werd besloten, door het bestuur, dat wij terug zouden gaan naar ons onderkomen, om daar de verdere gebeurtenissen betreffende het weer af te wachten. Hier hebben wij de hele middag zitten wachten, en onze belevenissen op band gezet. Deze middag bleek hoezeer wij echte natuurmensen waren, want hier kwam voor het eerst dit weekend naar voren hoe een hekel we hebben aan chemische rotzooi. Ik schrijf alleen het woord LATEX-PUPPE, want om zoiets te zeggen dat vind ik moeilijk, later is dat woord veranderd in LATEX-JOHNNY, bah, nu doe ik het weer. Genoeg hierover, de NATUUR is belangrijker, want onze doelstelling is om de natuur , vooral ’s winters een warm hart toe te dragen. Daar gaan we dus ook mee door. Maar een drankje tegen de kou ging er best in. Het regende dus en de minst ervaren mensen hadden het koud, want die hadden geen thermopak aan. Ik bedoel dus, er moest eten worden gemaakt, want boven de hete pan werden we weer warm. Oei-oei en Yeti dus aan het koken want dat waren onze koks, en op het menu van deze dag stond SNERT met als toetje droge METWORST, lekker hoor, moeten we vaker doen. Direct na de snert, even bijkomen van een vermoeiende dag. Daarna was het donker, maar er moest nog wat gebeuren, dus wij, (wij zijn het bestuur en wij) weer op pad nachtobservatie. Tijdens deze observatie is er nogal wat gebeurt, wij zagen namelijk geen flikker, dus uiteraard onszelf ook niet. Vliegend Hert demonstreerde z’n sluipkunst gelijk Winnetou en old Shatterhand en nog meer van dat soort figuren, erg leerzaam. Deze demonstratie lukte uitstekend , aangezien een ieder kon horen waar de tak knapte. Daarna als een stel Belgen verdwaalt in de bossen, a-wel hoe zulle we hier uitkome Sjefke, ook dat lukte, door elkaar moed in te spreken. Uiteindelijk uit het bos,in de “PUT” (zandafgraving) konden wij onze observatie uitvoeren, want daar was een “Vliegend Hert”. Deze vloog met een rotgang tegen de wand op, en met een noodgang gleed hij terug. Van deze hele observatie in het zandgat zijn foto’s gemaakt door Yeti. foto Inmiddels was het tijd om naar huis te gaan want “Vliegend Hert” had een doorn (BALK) in z’n hand en die bloedde als een rund. In feite hadden wij geluk dat het die eerste avond droog was anders hadden wij vroeger in het stro gelegen, nu was het iets later. DIT WAS DE ZATERDAG
Zondagmorgen, vroeg, bewolkt, geen regen. Samen gegeten , en lekker. Na het ontbijt liepen door het”Natuur-schutzgebiet Hase-Altarm” vijf zeer goed uitgeslapen jongemannen o.l.v. het bestuur. Dit was een dag van bijzondere ontdekkingen. Wij zijn aangekomen op een voederplaats voor wilde zwijnen , bij deze voederplaats was aan een boom een wildkansel bevestigd, deze werd door verschillende van ons beklommen via een trap. Hierbij, bij het beklimmen, of uitklimmen heeft Niek zich nogal geblesseerd. foto Hij is namelijk met z’n, laten we het “edele delen” noemen, zachtjes op een tak terechtgekomen. Vanaf dit wildkansel was de omgeving zeer goed te overzien, we hebben vanaf daar dus geen wild gezien. Batman heeft samen met mij nog een aantal prenten (pootafdrukken) gevonden van wilde zwijnen. Onder dorenstruiken (wat stiekel’n die kreng’n) kon je zien dat hier heel vaak wilde varkens bivakkeerden. Terwijl Yeti, Vliegend Hert en Oei-oei gipsafdrukken maakten van verschillende prenten, ging Batman geluidsopnamen maken van fluitende vogels, echt mooi hoor. Oehoeboeroe ging de flora bekijken en ontdekte echt onvervalst rendiermos, en riep gelijk Baaaaatman, Batman zei, “kop dicht, ik maak geluidsopnamen, ik kom er zo aan”, verder hoorde hij niets meer want hij had zijn vogeltjesgeluidenhoofdtelefoon op. Ongeveer vijf (5) kwartier later had hij tijd om te kijken, om zijn verwondering te uiten. Weet je wat hij zij, hij zei, Oehoeboeroe, moet je daar ijken hoe kan dat nou? Oehoeboeroe zei, wat hoe kan dat nou? Batman weer, kijk rendiermos. Oehoeboeroe weer, ik zie niets, maar moet je daar kijken, rendiermos, zou hier de Kerstkribbe gestaan hebben? Gelijk na het uitspreken van het woord “Kerstkribbe” kwamen er drie (3) personen uit het oosten, Batman zei, dat moet je niet zeggen, want daar komen de drie (3) koningen al aan. Oehoeboeroe viel op z’n knieën, niet om te bidden bij de kribbe, maar om te voelen of het rendiermos vast zat, de conclusie was, dat het vast zat. Wij waanden ons in Bethlehem, want inmiddels waren de drie (3) koningen) ook gearriveerd. Maar o, wat een schrik, het waren geen drie (vijf) koningen, maar Vliegend Hert, Oei-oei en Yeti. Wij waren natuurlijk weer klaarwakker en op natuurobservatie. We gaan verder langs de Hase, door het Hasedal rechtsaf, of was het linksaf? In ieder geval was dit gedeelte door mij nog nooit bezocht, kerel, wat was dit een vreselijk mooi gebied. Ook wat betreft het oude (vermoedelijk) stroomdal van de Hase. Met zo hier en daarginds een vennetje. In de oude wallen zo hier en iets verderop een konijnen- of vossenhol. foto Batman nam de geluiden op want die waren er wel Terug aan de oevers van de Hase vonden wij van kikkers (ikzelf denk van een PAD) kikkerdril of zoiets, glibberig was het wel. Ook hierover hadden wij verschillende meningen, er werd in ieder geval over gepraat. We hadden reeds de hele morgen geobserveerd, en besloten samen met het bestuur om terug te gaan naar de beschaving van onze veewagen om weer eens de beschaafde boerengeur op te nemen, verschillende van ons kregen namelijk ontwenningsverschijnselen. Lopen wij het bos uit, komen we voor een maïsveld (of waren het doperwten) doet er ook niet toe, maar daar stonden ze, de Reeën. om zich van zeer nabij aan ons te tonen, sprakeloos waren we, moest ook wel anders liepen ze weg. Wij konden ze heel goed zien, dat zag je zo. Ook de oude reebok zag ons, want hij knipoogde tegen de rest, waarop ze er in vliegende vaart vandoor gingen. Zonde, nu kon je ze goed zien zonder verrekijker, en toch liepen ze weg. Gelukkig heeft Yeti van deze dieren foto’s gemaakt, anders hadden wij ze nooit weer gezien en Batman nam de geluiden op, mooi hoor. Tijdens dit deel van de observatie hebben wij ook nog een sneeuwuil gezien, dat moest wel want het dier was zo wit als sneeuw, eigenlijk stom hoor, om schutkleuren aan te nemen als er geen sneeuw ligt. Ook hierover is uitgebreid gediscussieerd. Daarna op naar de bruine bonensoep, lekker hoor met metworst, en als toetje iets te drinken. s`Middags liepen er vijf stippen, gezien vanuit de verte, in het weiland, langs de Kolk in noordnoordoostelijk richting naar een bosje midden in datzelfde weiland. foto Nu zul je afvragen; wat waren dat voor stippen? Ik zal het nu maar zeggen, dat waren wij. Op zoek naar uilenballen. Uilenballen dat zijn braakballen die uitgekotst (uitgespuugd) worden door uilen. Daarin zitten de onverteerbare delen van die prooi welke door de uil gevangen werd. Uit voorgaande ervaringen werden ze wel gecontroleerd, want enkele jaren voordien zaten er bij enkele natuurvorsers uit onze groep ook vossenkeutels bij, deze lijken een weinig op uilenballen. Vers stinken deze dingen, in bevroren toestand niet. Ook bij het doorkruisen van de gedeelte hebben wij reeën gezien, leuk hoor, zoals ze springen en rennen. Na dit gedeelte van de observatie hebben we alles nog een keer doorgesproken en dit werd opgenomen door geluiden -Batman. Enkele zeer logische conclusies getrokken, toen naar huis vertrokken. Wij allen, en het bestuur, waren erg tevreden over het verloop van dit observatieweekend, en meenden toch zeker voor een jaar gespreksstof te hebben. Obeservatie-Oei-oei, Mondharmonica-Vliegend Hert, Geluiden-Batman, Verrekijker-Foto-Yeti, bedankt voor jullie aandacht en tot zeer spoedig ziens.
Het barbecuen bij Hert in Barger Oosterveld is door het hele bestuur en hun respectievelijke echtgenotes bijgewoond. Lekker vlees, lekker slaatje, lekker brood, lekker fris, lekker bier, zo kan ik lekker nog wel een poosje doorgaan maar dat doe ik lekker niet, want dan word je er lekker niet goed van. Trouwens dit is allemaal lekker wel voor herhaling vatbaar zo lekker was het wel. Also meine herren, nogmals Danke schön, und aufwiedersehn, bis bald.
Het Bestuur. n.d. de Wijze Oude Uil.