2011 Kalkoenentocht

Kalkoenentocht 2011 Eindelijk weer eens met de gehele club op stap. Dit was al jaren niet meer voorgekomen, maar deze morgen stonden er 7 zwijnen gereed om te worden gedumpt in veengebied bij de Duitse grens. De vrouwen van Yeti en Hert hadden zich bereid verklaart om ons heen te brengen, en zo ging het lekker knus met drie man op de achterbank richting de losplaats. Daar aangekomen waren de dames nog niet vertrokken of enkelen onder ons hadden al een bocht gevonden. Tijd dus voor een opkikkertje, en dat gebeurde nogal vaak deze dag. Het begon net licht te worden en de ganzen die hier overnachten op plassen, stegen al op met een hels kabaal om naar hun foerage plekken te vliegen. En naar 800 meter kwamen we in één keer drie bochten tegen. Bleef het bij de eerste bocht nog redelijk door met zijn allen uit een borrelglaasje een Jagermeister te drinken. Kwam er bij de volgende bocht ineens een beker uit Oei zijn rugzak. Keep It Simpel had die gedacht. Beker vol en iedereen neemt een teug. Wat bij sommigen direct een grote teug werd. Naar de derde bocht kwam de stemming er al goed in. Het volgende stuk was wel erg lang en had geen bochten. Zodat er elke oneffenheid in de lijn van het pad werd aangemerkt als een bocht. We waren nog geen half uur op weg, of er begonnen zich al enkelen zorgen te maken of we wel genoeg drank bij ons hadden. Zeker toen we op een kruising aankwamen en deze direct als vier bochten werd aangemerkt. Bam bekeek het op een afstandje en legde de gehele discussie vast op video. Welk hij gelijk omzette met een App op zijn toestel naar een raketaanval op de groep. Besloten werd om nog stuk verder te lopen en de volgende afslag te nemen. Waar we een kleine stuw over moesten. Welk weer moest worden aangemerkt als; even van de schrik bekomen. Dat nu ook diegene die nog een noodvoorraad hadden zich ook zorgen gingen maken. We moesten nu door de Bush Bush van heidepollen en pijpestrootje. Zodat het zigzaggen van sommigen al niet meer opviel. Onderweg moest je dus goed uitkijken waar je liep. En als je dan ook nog een vermeende Adder ziet die je ook nog wil aanvallen dan is de paniek groot. Gelukkig voor Hert was het maar een tak. zodat we weer russtig verder konden. Hoewel op dit smalle pad geen schoap zich durft te wagen, voor ons zwienen natuurlijk een uitdaging, had de beheerder gemeend over het pad nog een paar hekken te moeten zetten? Je weet wel van die terugklap hekkies. Maar als je motorieke en reactieve cognitieve geheugen niet helemaal op scherp staat dan kun je ook je vingers er wel eens tussen komen. Dit moest Hakatee natuurlijk even uitproberen. Samen met Hert werd de val opgezet. Wat weer een leuk moment opleverde. We kwamen nu bij het hoofdpad dat midden door het gebied loopt, en kruist met de Verlengde Noordersloot hier had men een heuvel opgeworpen om een uitzicht te hebben over het veengebied. Bij honden is een verhoging in het terrein direct een reden om hier een bolus te draaien. Bij mensen roept dit vaak andere inspiraties op. Zo kreeg Hert twee flashbacks uit zijn vroegere levens. Welk hij gelijk uitbeeldde, als eerst stond Lenin op het voetstuk, en even daarna kwam ook nog Calvijn aan de beurt. Ondertussen begon Hakatee zich zorgen te maken en brak zijn noodvoorraad al aan, twee halve liter blikken met een hoog gehalte kwamen uit zijn rugzak. Toen ook die via borrelglazen en bekers waren verdeelt konden we op naar de koffie? Ja, want we waren dicht bij de schaapskooi van Staatsbosbeheer gekomen een mooie plek om onderdak een kop koffie te nuttigen en de schaapies tellen. Deze waren er jammergenoeg niet en bij gebrek hieraan vond Uil een schapenherderschep waarmee je schapen met een schepje grond kunt gooien zodat die schrikken en meegaan met de kudde. Uil vond het nodig om hier modder met schapenstront mee te gooien. Dat ging eerst nog langs de koffiedrinkers langs. Maar toen Hakatee dit in handen kreeg waren die ook niet meer veilig. Wat resulteerde dat de Bat, nog proberend te vluchtend, de volle laag kreeg en de stront nog in de oren had zitten. Tijd om op te breken dus. De weg ging nu dwars door het veen. Op zoek naar de schapen want die moesten toch ergens wezen. Op een gegeven moment kwamen ze in zicht en Hert kreeg weer het schoapeneuken gevoel, terwijl hij helemaal geen laarzen aan had. Maar het waren niet alleen schapen maar ook geiten. Die liepen niet zo snel weg als de schapen zodat Hert zijn kans zag. Met een nogal rare gang ging hij achter een oude grijze aan. Deze loopt vast niet zo hard zal hij wel hebben gedacht. De ander gieten keken met schrik wat daar ging gebeuren. En de oude grijze kreeg haar schrik van haar leven met ineens een Hert met gebogen knieën achter haar. En maakte een sprong voorwaarts, en stoof er vandoor. Hert met blik van “verdomme” achter latend. Ondertussen waren het merendeel van de groep doorgelopen. En waren bezig hun voeten droog te houden. Door van polletje naar polletje te stappen zo drassig was het. Aan het eind kwamen we een water tegen. Maar gelukkig lag een eindje verderop een bruggetje hierover. Niet iedereen had genoeg koffie gehad om de gang weer recht te houden. Zo ging onze Oude Uil als een koorddanser over de brug . Nu kwam het stuk langs de Schutwijk. We waren hier wel eens met veel ijs hier langs gekomen, maar met de temperaturen die zowel overdag als s’nacht niet onder nul kwamen. was dit nu niet het geval. Toch vonden dat een paar van onze leden dat we wakgooien moesten ook al lag er geen ijs. Naar steeds grotere stenen er in vond Hert dat het pas goed was om zo’n kei aan de overkant te krijgen. Dat resulteerde dat bijna niet alleen de kei maar ook Haketee mee ging. Aangekomen bij de Dortsedijk, Schutwijk zz was weer een bocht bereikt en werden de laatste voorraden te voorschijn gehaald. Alleen het schuilen met 7 personen achter een transformatorhuisje wilde niet best lukken. De Schutwijk ZZ volgend langs het oude sluisje naar de Veenhoeksweg. En kwamen in de buurt van Erica. Nog wel een lang recht stuk tegen de wind naar Erica. Maar naar het bordje van de bebouwde kom van Erica te hebben gepasseerd kwam de stemming er weer in; “De stal” kwam in zicht. De Stal was de blokhut van Oei Oei die achter op zijn grondgebied voorbij de Kleine Hase een ruime blokhut had gebouwd. Daar aangekomen werd de houtkachel lekker opgestookt en met een ijskoud biertje en een verwarmend berenburgje voelden we ons al snel op ons gemak. Zeker toen we door de eega van Oei werden getrakteerd op een traditionele haricots Heren Beren het was weer gezellig, laten we afspreken in december 2012 weer met zijn allen te gaan. Zoiets mag je niet misssen. The Bat