September 2014

Vrijdag 19 september 2014

Batman en Vliegend Hert hadden erg veel zin in die dag. Wekenlang hadden ze geoefend door wandeltochten van 10 km te maken. Vandaag zouden ze dan die 34 kilometer maken, de inmiddels traditionele mars van Erica naar Groß Dörgen in Duitsland. DSCN1441Om iets voor zevenen stond Bat voor de deur van Vliegend Hert. Na een snel bakkie koffie vertrokken ze dan eindelijk. Het was een koele vochtige mistige septemberdag in 2014. Maar dat zou snel veranderen, het werd die dag maar liefst 25 graden, waarvan alle graden boven vriespunt. Langs de Kerkweg zagen ze in het oosten de Koperen Ploert zich een weg banen door de ochtendmist. Hiervan werden enkele sfeerfoto’s gemaakt. Het was vroeg in de ochtend, dat was heerlijk lopen in de koelte. Voor Oei’s huis zwaaiden ze nog even, ze dachten iets van bewegingen te zien achter de coulissen. Spoedig lieten de heren Erica achter zich, ze liepen de ochtendzon tegemoet. De Veenhoeksweg werd gepasseerd en Stront-Kuper werd al geroken. Langzaam verlieten de heren de bewoonde wereld. Voor hen lag de lange weg naar de Sint Antonius kerk die nog half verborgen lag in de ochtendmist. Na de kerk ook eindelijk gepasseerd te hebben waren ze, na bijna twee uur, toe aan hun eerste rustpauze. Ze trokken even later, via een verborgen smokkelpad, Duitsland in. Op een landweg werd een dikke stofwolk gezien. Een woestijnstorm? Het was een denderende landbouwtrekker op een rulle zandpad. Gelukkig sloeg die op tijd af. Ze naderden het Griendveen. Normaal zou de ondersteuningswagen langs komen met koffie en vers water maar Yeti had het nu even te druk met tenten opzetten bij het Schienvat. DSCN1445Geeft niet, ze zijn zowat zelf ondersteunend. Dan maar zonder de lekkere bakkie koffie. Op de brug tegenover het Griendsveen gingen de heren in de schaduw een korte pauze houden. Ze naderden de weg die vroeger bekend stond als het abortusweggetje. Thans kwam van het eier schudden niets meer terecht, gewoon omdat de weg nu volkomen vlak was. Heel in de verte zagen ze de auto’s van de autobahn A31 dwars over het pad voorbij flitsen. Ze passeerden de geheime radiolocatie. Hier kan niets over worden geschreven omdat het dan geen geheime locatie meer is. Op de viaduct over de A31 lieten de heren zich even uitwaaien in de frisse uitlaatgassen. Snel liepen ze verder. Achter de boerenbedrijven, feitelijk gewone kippen- en varkensfabrieken, kwam de rust van het stille landschap. Ze besloten de oorlogskerkhof met een bezoekje te vereren. Op het goed onderhouden kerkhof namen ze bezit van een bankje. In de serene omgeving namen ze hun middagpauze. Ze besloten de rust van de meer dan duizend gesneuvelde soldaten en omgekomen burgers niet verder te verstoren en trokken snel verder. In de verte stond een reusachtige windmolen in de wind windmolen te wezen. Nu kwam een taai stuk. De windmolen leek steeds voor hen uit te rijden. Alsof de windmolen op rails liep waaraan een Duitser met humor zat te trekken. Eindelijk hadden ze hem te pakken. Ze trokken door het dorp Groß Fülen. Net buiten het dorp hielden ze pauze bij een bekend verborgen bankje. In de verte verschenen de eerste huizen van Stadt Meppen. Ze trokken de buitenwijken van de Stadt binnen. Straat na straat werd genomen, langzaam werden de straten groter en drukker. Bekende bordjes van een andere lange voetentocht werden zichtbaar. Ze zagen koperen plaketten in de stoep voor voormalige woonplaatsen van Joodse inwoners. Een sinistere herinnering uit donkere tijden. Ze naderden rivier Ems. Gelukkig stond hier een tankstation met nog belangrijker, een shop. Ze misten nu toch wel de ondersteuningswagen. Ze zaten in die hitte al een tijdje zonder water. Ze tankten vlot bij met bronwater en ijs. Het lange eind langs de Ems richting de binnenstad bleek dit keer een eitje. Opnieuw stonden de heren een teleurstelling te wachten. De kroeg, wat eigenlijk een lunchroom was, ging net dicht. Geen bel koel Susscrofabier. Ze sleepten zich naar plan twee. DSCN1450Die bestond uit een verderop gelegen schnell-imbiss waar je vreselijk vieze currywursten kon kopen. Die kon je dan vervolgens wegspoelen met Krombacher. Je moest toch een reden verzinnen om een biertje te drinken. De krachten kwamen spoedig terug. De kilometers door de bossen naar het stadje Bokeloh was bijna toeristisch. Hier stond de bekende Gästehaus Giese op hen te wachten. Op het zonnig terrasje bestelden de heren twee heerlijke bellen ijskoud bier. Daarna nog twee bellen. De laatste kilometers waren zoals gewoonlijk vrolijk. Traditioneel werd een foto bij de Hasebrücke gemaakt. Op het kamp stond Yeti ons op te wachten. Met een prachtig kampvuur. Tot onze grote verrassing kwam daar Uil uit de ketel stappen! We zijn dit weekend voltallig! Na de vrolijke begroeting van onze gevederde vriend kregen we een welkomstborrel voorgeschoven. Gelukkig geen Alte liebe, een ander soortig Weinbrandt. Het smaakte voortreffelijk maar de leden moesten natuurlijk niet vergeten dat de Hike-heren net 34 kilometer hike achter de kiezen hadden. Nou vooruit dan, gauw het spul wegspoelen met bier. De middag en de avond was het erg gezellig om en bij de Ketel. Eerst kwam Bambam met zijn mobiele slaapkamer en later verscheen Oei-oei. Tegen elfder uur waren bij allen die ouder waren dan vijftig jaar de batterijen op. DSCN1463Die togen naar bed terwijl de ‘jongeren-maar-niet-meer piep’ nog even doorgingen aan het kampvuur.

DSCN1457 DSCN1455

Zaterdag 20 september 2014

Om zeven uur was het weer dag voor Bat en Hert. Alles uit het SusScrofa-weekend halen is hun devies. Alleen zat Moedertje Natuur ons tegen. Zij had het landschap in een dikke laag mist gelegd. Hierin was geen foto te maken. Afijn, nu ze toch op waren maakten ze wat eten klaar en koffie. Toen de mist maar bleef hangen grepen ze naar het bier. Eindelijk toch weer een alibi. Die ochtend verschenen druppelsgewijs de overige leden uit hun nest. Na het eten togen we naar de uitkijktoren achter de rivier de Mittelradde. Hert keek verbaasd naar de leden. Ieder had zich uitgedost alsof ze richting poolcirkel wilden lopen. Na wat goed gemeende adviezen te hebben gegeven over de stijgende temperatuur en dunnere kledij herinnerde Hert zich opnieuw dat normaliter toch geen hond naar hem luisterde. It´s him a rot-care (engels). Nadat we het kampterrein hadden verlaten en de boerderij van Berend verscheen (zo’n 25 meter) moest iedereen opeens terug naar de Ketel om kleding te lozen. Eindelijk togen we dan op pad. Richting Alwies Rolfes. De mist was opgetrokken, het weer werd zonnig en warm. Zes Susscrofaatjes stonden even later op de brug over de rvier Mittelradde. DSCN1470DSCN1472Hoe vaak hadden ze hier gestaan en in welke leeftijd? Als veertienjarig verkennertje had ik een touw aan de leuning van de brug gemaakt, aan het touw in het water hingen drie beugelflessen Fanta heerlijk in de Radde te koelen. Direct achter de waterval die toen nog door een ijzeren stuwbalk werd veroorzaakt. In de waterval koelde het fris het best. Ik heb er helaas geen drup van gehad. Je moet maar een neef hebben die toevallig ook bij de verkenners zat en ergo, hij wou lollig wezen. Die paardenlul sneed het touw door. Drie flessen fris moeten daar nog steeds op de bodem liggen. Wie ze vindt: ik zal mijn neef de bedorven Fanta niet meer laten drinken. Zachtjes zal ik hem de drie gesloten flessen achter elkaar in de strot duwen. In gedachte dan. Thans stonden we op de brug van de Radde maar zagen geen ijzeren balk meer, compleet weggeroest. De stuwing werd nu door stenen in het water veroorzaakt. Eigenlijk veel natuurlijker- en mooier methode. Verderop in de stroming probeerden ze iets met paaltjes in het water. Een beetje nep-meanderen? We zien wel, we wachten af. In de verte zagen we de verzinkte uitkijktoren reeds schitteren in de zon. In tussentijd keken we naar een echte meanderend stroompje en beschouwden we de nijvere activiteiten van een bever. We weken af van het pad en liepen naar de Altarm die Neuarm zou moeten heten want de afsluiting hiervan is doorgestoken. Volgend Yeti was dit de Hase, volgens de rest was dit de oude Altarm. 

DSCN1487 DSCN1484Wie had er gelijk? Feitelijk iedereen. Sinds de Altarm niet meer is afgesloten van de oorspronkelijke stroming is het een onderdeel van de Hase. Dus geen Altarm meer maar de loop van een rivier net als vroeger. Toch is het de voormalige Altarm. Beide gelijk. Niet dus. Yeti liep rood aan als een belaagde maagd. ‘Neu’, zei hij, ‘dit is de Hase’. Nu kan ik wel zeggen, het zit in de familie. Maar dat zeg ik niet. Waar we wel eens over waren was het tragische feit dat op deze plek aan de Hase een meneer uit Nederland, een hollander dus, was verdronken. Het was zelfs een meneer uit Drenthe, uit de omgeving van Smilde/Hoogersmilde/Eelde, die bij de vreselijke stroomversnelling in de HASE met zijn bootje is omgeslagen, hierbij zijn twee vrouwen en hijzelf in het water terecht gekomen.
De twee vrouwen zijn op eigen kracht uit het water geklommen, terwijl de man is afgedreven en naar later bleek is verdronken. Er is dagen naar hem gezocht door politie/brandweer en andere hulpverleners, zij hebben hem niet kunnen vinden. Na ongeveer een week is deze man aangetroffen door een persoon in een kano, die heeft aan de politie gemeld waar hij is blijven steken. In het gedeelte van de Altarm waar we stonden was sprake van dezelfde stroomversnelling, veroorzaakt door een stuw van stenen op de bodem. Diverse kano’s passeerden per dag deze plek. Omdat het overwegend amateur-kanovaardes zijn loopt een ongelukje in de golven snel uit de hand. Nu kun je onder water gewoon doorpeddelen. De mond gebruik je dan om hulp te roepen. Maar d’r loopt dan wel water in de neus, snap je? We keken nog even naar de stroomversnelling tussen de steile zandoevers waar zwaluwen nestelden. Hierna betraden we de uitkijktoren, hierboven werden diverse foto’s gemaakt van de meanderende rivier in zijn prachtige omgeving. Het werd warmer en warmer. DSCF3254Een paar kilometer verder bleven we steken op een terrasje van ‘Zum Biberburg’. We gingen aan de Weisbier die niet wit was. Lekker koel in een groot slank glas. Ooooohhhhh wat lekker. We pesten een paar Duitsers weg die in de schaduw zaten. Onder de parasol namen we nog een pint. Voldaan en enigszins vrolijk togen we huiswaarts. Die avond betrok het weer en namen we plaats om de stamtafel onder de luifel van Yeti’s sleurhut. Wederom ging om elf uur alles boven de vijftig naar hun slaapplaatsen.DSCN1507

 

Zondag 21 september 2014

Voor Batman, Oehoeboeroe en Vliegend Hert was het ‘Ochtendstek heeft goud in de bek’. Na een vroeg ochtendontbijt gingen Batman en Vliegend Hert wat trappen in de dauw. Oehoeboeroe ging water halen en droeg verder zorg voor de ochtendhandelingen die tot doel hadden de schade bij het ontwaken van de overige leden tot het minimum te beperken. Batman en Vliegend Hert togen over de Hasebrűcke en over het schoolpad, sloegen op het eind rechtsaf. Hier lag een Altarm zonder stroomversnellingen en diengevolgen zonder verzopen kanovaarders. In de mist belemmerde ochtendzon met zijn prachtige gouden glans werden sfeerfoto’s van de herfst gemaakt. Bij terugkomst in de Ketel waren de overige leden inmiddels verticaal aanwezig. Gelaten lieten zij zich bedienen door een ijverige Oehoeboeroe en werden ze voorzien van de eerste levensbehoeften t.w. koffie en knakworsten. De sfeer kwam al vroeg op peil toen een paar Schultebrauwtjes gedegenereerd werden tot zinloos blik. Het werd een lome dag aan het kampvuur. Een prachtige zonnige herfstdag werkte daar volop aan mee. Ieder van ons liet de herfst volop in zich inwerken, of was het nou de bier?

DSCF3285

In ieder geval kwam ook aan deze weekend een end. Herfstweekend 2014 ging de annalen in als een warme voldane weekend door oudere en jonge-maar-niet-meer-piep gezapige zwijnen. Op naar het Bokweekend in november. Moed broeders, struikel niet.

Vliegend hert.

 


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

4 reacties op “September 2014”

  1. jety avatar
    jety

    Mooi verhaal Hert ’tis net of ik alweer in Dörgen ben

  2. UIL avatar
    UIL

    O, gij Vliegend Hert,

    Ik ging misschien ietsie snel op de vleugels, maar ik dacht dat Hertenfiguur heeft een slip of de pen gehad.
    laat ik de toekomstige lezers voor zwijn zodat jij het tijdig kunt verbeteren.
    Zo ben jij bijgepraat en ik tevreden met jou verslag.

    groet, UIL

  3. UIL avatar
    UIL

    Zeg, ik bedoel jou Vliegend Hert, als jij een verslag in het logboek van Susscrofa schrijft, dan wil IK wel dat JIJ wel de waarheid schrijft in het verslag.

    Waar JIJ schrijft in het verslag dat in dat gedeelte van de HASE, een Duitser is verdronken.
    Hier ga ik jou verbeteren, In dit gedeelte van de HASE is GEEN Duitser verdronken, het was een meneer uit NEDERLAND, een HOLLANDER dus.
    Het was zelfs een meneer uit DRENTHE, uit de omgeving van Smilde/Hoogersmilde/Eelde, die bij de vreselijke stroomversnelling in de HASE waar wij allen zijn geweest, met zijn bootje is omgeslagen, hierbij zijn twee vrouwen en hijzelf in het water terecht gekomen.
    De twee vrouwen zijn op eigen kracht uit het water geklommen, terwijl de man is afgedreven en naar later bleek is verdronken.
    Er is dagen naar hem gezocht door politie/brandweer en andere hulpverleners, zij hebben hem niet kunnen vinden.
    Na ongeveer een week is deze man aangetroffen door een persoon in een kano, die heeft aan de politie gemeld waar hij is blijven steken.

    Wij allen zijn het er over eens dat dit een voormalige ALTARM van de HASE is.

    Sorry Hert, ik hoop niet dat jij vind dat ik te kritisch jou verslag heb gelezen, en jou op dit punt hebt verbetert.

    Verder groet ik jou/jullie, en zie uit naar het Bokweekend, Schweine-ackse met Bokbier en bruine bonen.

    UIL

    1. Vliegend Hert avatar
      Vliegend Hert

      Beste Uil,
      ik heb het verslag aangepast.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *