Maart 2017

Vrijdag 24 maart 2017.
De route naar Duitsland was dit jaar geblokkeerd. In het natuurgebied de Meerstalblokken nabij Weiteveen lag het hele grensgebied op de schop. Langs de grens werd een dijk aangelegd om te voorkomen dat het moeras uitdroogt. Naast de dijk waren ze druk bezig om een fietspad aan te leggen. Kortom een grote modderbende waardoor zwaar bouwverkeer denderde. Daar gingen dscn6213Batman en Vliegend Hert als wandelaars dus niet door lopen. Dit weekend ging het anders. We werden afgezet door de echtgenote van Vliegend hert op de Sudweg tussen Schoningsdorf en Twist. Eigenlijk onze eerste halteplaats in Duitsland als we de normale route hadden genomen. Traditiegetrouw namen we een borrel voordat we ons aan de tocht waagden, het was kort na zevenen in de morgen. We sloegen de Griendsveenstrasse in, later Jagerstrasse, en togen door het mooie landschap richting Fullen. Het weer was fantastisch, blauwe lucht met witte wolken, met een temperatuur omstreeks de tien graden. Alleen de noordenwind was guur en kwam ons tegen. Niettemin, goed wandelweer. We schoten dan ook flink op. Een uur later was de autobahn A31 in de verte zichtbaar. Aan de Waldweg stond onze bank, hier namen we de eerste pauze. De natuur om ons heen stond op uitbarsten. Vol verwachting zongen de vogels om ons heen. De lente diende zich aan. Na zo’n vijf kilometer te hebben doorgestapt namen we een extra pauze in een trekkershut aan de Weststrasse. Batman en Vliegend Hert konden zich een extra pauze permitteren. We lagen voor op schema. Even later liepen we door Fullen. Op een bank aan de Sommerfeldstrasse zouden we traditioneel onze middagpauze houden. Wat schetste onze verbazing? De bank was weg. Nu hadden we op vorige hikes al geconstateerd dat het zitbankje in deplorabele toestand verkeerde. Door het tafelblad konden we onze voeten bekijken. Een correcte Duitser had dezelfde conclusie getrokken en de bank verwijderd. Helaas was hij vergeten een nieuwe te plaatsen. We volgden de Sommerfeldstrasse richting Stadt Meppen. In het bos langs de straat herinnerde zich Batman nog een bankje. Deze stond er gelukig nog. We zaten nog uit de wind ook. Dit wordt voortaan ons nieuwe plek waar we de middagpauze nuttigen. Zo in het voorjaarszonnetje werd het zelfs even warm op het bankje. Even later togen we de binnenstad van meppen in. Hier kregen we een app van Yeti. Hij was helemaal van het padje. ‘Ze’ waren bezig om het kampterrein in te pikken. Of wij straks wel even de Ketel wilden verplaatsten. Enkele groepsleden boden zelfs al gereedschap aan. Dat allemaal precies in het SusScrofaweekend. Kortom Yeti in paniek. Omdat we mooi op schema lagen waren we netjes op tijd voor de kroeg waar we traditiegetrouw onze eerste vazen bier nuttigden. dscn6214De tocht ging voortvarend. Na een scheet zaten we alweer aan de Bokeloherstrasse alwaar we een Krombacher dronken. Nog een scheet later zaten we op het buitenterras bij Gasthof Giese in het stadje Bokeloh. Hier lieten we ons wederom fêteren op een paar forse vazen Duits gerstenat. De laatste kilometers werden we niet begeleid door een welkomscommittee. dscn6216Batman en Vliegend Hert konden zelfs op de Dorgenerbrucke een groepsfoto maken waarop alleen de werkelijke deelnemers stonden. Vanaf de brug konden we door het dichte bronsgroene eikenwoud in de verte een kampvuur zien branden. Ons Heimat. Hier kregen we van Yeti te horen dat paniek betreffende de verplaatsing van de Ketel niet nodig was. We klopten Yeti geruststellend op de schouder. De Ketel blijft ons Heimat voor komend weekend, en daarna.

Zaterdag 25 maart 2017.
Omdat we maar een weekend hadden besloten Batman en Vliegend Hert de beschikbare minuten goed te besteden. Met dauwtrappen. dscf5284Wederom werden we getrakteerd op een blauwe hemel met vette proppen witte wolken. Na het ontbijt trokken de heren naar de HaseAltarm. Hier was de natuur op een spectaculaire wijze aan het veranderen. Oorzaak: bevers. Die knabbelaars onthielden zich niet bij kleine stammetjes en andersoortig struweel. dscf5292Eeuwenoude woudreuzen moesten er ook aan geloven. Door stelselmatig de bomen tot anderhalf meter boven de grond circulair te ontdoen van schors werd hun doodvonnis voltrokken. Door het ontbreken van een natuurlijke vijand ligt een beverplaag om de hoek. We namen het bovenpad door zo’n tien meter tegen de helling op te klauteren. Hier stond een bank, pronter en nieuw. Vanaf de bank werden een paar mooie natuurobservaties gedaan en een vink werd gefotografeerd. Na een omtrekkende beweging door het woud waar de lente vanaf schreeuwde kwamen we terug bij de Ketel. Waar zowaar de overige heren op waren. dscf5300Omdat controle werd verwacht van autoriteiten van de Naturschutz moest het kampterrein er proper bij staan. dscf5314Wanneer de Ketel als een jachthut eruit zou zien zouden we ermee wegkomen, aldus boer Rolfes. Dan moet het terrein natuurlijk wel ontdaan zin van rommel. Met z’n allen togen we aan het werk. Het Susscrofaweekend hadden we hier niet voor bedoeld maar soms moesten we een hoger doel dienen. Kwam daar zo maar even voor 40 eurootjes aan oud ijzer vrij uit allerlei nissen en gebouwtjes. Geheel los van de goedkeuring of niet, Yeti hield er tenminste een opgeruimde terrein aan over. dscf5321De Bonefatiustocht stond op het programma, naar de Schoenveter. Deze lag achter Sqauwvally. Een eeuwenoude weidelandschap met heuvels en Meidoornstruiken, volledig ingesloten door rivier de Hase die als een enorme schoenveter alles omgaf. In het uiterste punt een woud van Grove Sparren en Ratelpopulieren. De groep, Bambam, Batman, Oehoeboeroe, Oei-oei, Vliegend Hert en Yeti leken haast te verdwijnen in het immense landschap. dscf5328Een adembenemend mooie landschap. Straks in Mei een waarlijk Hof van Eden wanneer de Meidoornstruiken in bloei staat. Met de kleuren en geuren zeker een bezoek waard. Helaas ook hier mensen die het nodig vonden takken en stammen uit de tuin te dumpen in het veld. Daar kunnen we weer jaren tegenaan kijken voordat de natuur het heeft verzwolgen. De groep volgde de Hase. In een tak vlak boven de rivier was een nestje gekunsteld. dscf5331Een takje leek als vluchtweg te dienen. In het gras vonden we een keutel van een vos, leven en dood sliepen ook in deze tijd naast elkaar. In een scherpe bocht besloten we even te pauzeren voor een groepsfoto. Daarna vervolgden we de tocht. Een nummeringsbordje langs de rivier werd, bij gebrek aan haas, door een jager als doelwit gebruikt gezien een kogelgat als stille getuige. Even verderop vonden we in het gras een klodder Heksenkots. Het is geleiachtig drab die reigers uitspuwen na het consumeren van een kikker vol eitjes. Ik vind Heksenkots veel beter tot de verbeelding klinken. Een beetje bijgeloof maakt het leven veel spannender dan de saaie wetenschap. In het uiterste punt van de Schoenveter zongen de populieren hun eeuwige lied. dscf5336Op de terugweg kwamen we op een punt waar we de rivier de Hase zowel links als rechts konden waarnemen. Hiervan werd een panoramafoto gemaakt. De groep trok verder door een heuvellandschap bedekt met hoge gras en meidoornstruiken. Het weer bleef ons die dag meezitten. Over landbouwgrond waar ooit mais had gestaan trokken we terug naar de Ketel. Hier plaatsten we ons aan het kampvuur en laafden we ons in het voorjaarszonnetje aan de gaven van het goede leven. Toch zou blijken dat de maand Maart niet geschikt is voor kampvuur. Daarvoor is het simpelweg te koud. In het zonnetje ging het nog net, maar die bleef voor ons niet stil staan. Bij het donkeren maakten we foto’s van de zonsondergang en trokken we ons terug in de Ketel alwaar als vanouds ons een daverende avond wachtte.dscf5347

Zondag 26maart 2017.
Klein reussies tocht ging wederom richting het oosten. De troep ging de ruïnes bekijken van waar ooit boer Wulf had gewoond. Toentertijd een machtige boer met een boerderij die op een dorp leek. Op oude landkaarten zelfs als dorp genoemd. dscf5356In de bijgebouwen woonde het personeel of waren werkplaatsen. De rest van de gebouwen waren opslagplaatsen en varkensstallen. Alles in enthousiast vergaande staat van ontbinding. Elk jaar ging dit proces onverbiddelijk door, elk jaar iets minder boerderij. De groep SusScrofa kreeg de kans om dit van dichtbij te mogen meemaken.
Eerst kwamen we over het terrein van boer Rolfes. We keken in de kapschuur waar we menig weekend hadden vertoefd, toen met de Abdij. Achter de schuur hadden ze een woudreus, een holle beuk, een heuk, omgezaagd. In het koolzaadveld werden enkele reeën waargenomen. dscf5369We zouden die ochtend waden door de reeën. Sinds Schnoeing hier geen jachtopziener meer is leken de reeën opgelucht, blij en amicaal te zijn geworden. De beesten liepen in de verte naar de boerderij van Wulf. Alsof ze wilden zeggen dat het weer eens tijd was voor een bezoek. De uitnodiging namen we aan. Het terrein om de boerderij van boer Wulf was weer een tikkeltje meer overwoekerd dan de laatste keer van ons bezoek. dscf5375De crucifix was door de overwoekerende rododendron nauwelijks meer zichtbaar. De groep verspreidde zich en verdween in allerlei schuren en schuurtjes. dscf5397Toen Vliegend Hert zichzelf binnenliet in een van de bijschuren betrapte hij iemand in de schuur. Deze was net bezig een zak te vullen. In het donker kon Hert niet zien wie hij was of wat hij in de zak stopte. Hert liep naar binnen, hem tegemoet. Nog net kon Hert een foto maken van de man met een gele plastic zak in de hand alvorens hij door de open staldeur naar buiten verdween. Wat kon de man meegenomen hebben uit een oude verlaten schuur? dscf5377Het zal een mysterie blijven. Verderop werd de voormalige jachthut van jachtopziener Schnoeing geopend, hier vonden we nepkraaien en nepduiven. Wat voor perverse hersenkronkels had Schnoeing eigenlijk? Yeti liet zich even later vrijwillig bespringen door een kraai. Zo tam als plastic maar kan zijn. dscf5406De groep verliet het terrein door ten oosten het bouwland op de lopen. Daar stond de groep reeën ons geduldig op te wachten. In het zand vonden we een grote voetafdruk van een wolf. Ze zijn er. Via een omtrekkende beweging langs de Hase kwamen we terug op het terrein van boer Wulf. Ondertussen deed Batman een mooie natuurvondst, een beverschedel. Waarschijnlijk van de eerste generatie. Terug op het terrein van boer Wulf kwamen we in de ruïnes van de voormalige koetshuizen. Een van de huizen had ooit gediend als jeugdherberg, bedden en matrassen lagen hier nog als stille getuigen uit die tijd. dscf5391De gebouwen waren in zodanige vervallen staat dat ze weer mooi werden. Vergankelijkheid in een gestolde fase. In de schuur stond een koets stilletjes te vergaan. Houtwormen deden verwoede pogingen om leven in de brouwerij te brengen. dscf5413Vijftig jaar geleden, als tienjarig welp had Vliegend Hert de schuur al eens bezocht. Toen stond behalve deze koets een grote pronkkoets in perfecte staat met lampen en versierselen. Een paar jaar later bleek de koets uit de schuur te zijn gestolen. Misschien maar goed ook gezien het lot van de overige koetsen. Net als de koets die er nog staat was deze koets op de deur ook voorzien van een gestileerde letter W. dscf5419De W van Wulf. Ook in de andere ruïne stond een koets. Deze was er nog beroerder aan toe. Vergankelijkheid in optima forma. De groep maakte zich op voor de terugweg maar moesten nog even op Oeioei wachten. Die kwam even later aanlopen met een gele plastic zak vol met reeënschedels, had ie gevonden in een van de schuren. Kwam daar nog een kerel tegen met een fotocamera in de hand. Even later zat de groep om het kampvuur om het avontuur na te praten. Oehoeboeroe maakte voor de groep lekker eten en ruimde de boel alvast een beetje op. De wijze Uil had gelijk, het voorjaarsweekend van SusScrofa zat erop. Niet veel later was het weer stil op het kampterrein en besnuffelden de konijnen de kale plekken in het gras. Tot mei, dan dient het ZOMERweekend van SusScrofa zich aan.

Geschreven door Vliegend Hert.dscf5407


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

Eén reactie op “Maart 2017”

  1. jety avatar
    jety

    Verduld, toch nog een verslag net voor het volgende weekend.

Laat een antwoord achter aan jety Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *