In 1968 kwam ik op twaalfjarig leeftijd bij de verkenners, samen met Willie van Dooren en Bennie Heller. We moesten ons als jonge broekies aanpassen en op tijd onze mond houden. Zo niet, dan moest je uit het bereik van een voet blijven want je had zo een schop onder je kont te pakken. Zo ging dat toen.
De gouden tip kregen we van Jan Keuter. In de kassen was het goed geld te verdienen bij het snoeien van komkommerplanten. Jan had tevens de naam van de tuinder die om een paar snoeiers verlegen zat. Een afspraak was snel gemaakt met tuinder.
Het weekendje in December stond weer helemaal in het teken van mooi weer. Dus trokken mijn ouders erop los, richting hun zomerhuisje in Gross Hesepe. Maar ze hielden geen rekening met een streber van een douanier.
Als begin veertiger zat ik me af te vragen, waarom hadden veel leeftijdsgenoten een midlifecrisis en waarom ontbrak die bij mij. Ik vond dat ik ook recht had op zo´n crisis. Ik deed navraag bij ervaringsdeskundigen.
Mijn eerste auto was een Daf 33, een truttenschudder met jarretel-aandrijving.
Na een jaar kreeg ik een automobiel die beter bij me paste. Een vierdeurs cabriolet met hydro-pneumatische vering. Een Deux-chevaux. Een Citroën CV. Een lelijke Eend dus. De draagbalken onder de motor waren kapot, maar een gegeven Eend moet je niet in het strotje kijken.
Bennie lukte een kraai op te voeden van kuiken tot een volwassen kraai. Wat we ook probeerden, ons lukte het niet.